Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

NO MAN’S LAND 22 χρόνια πριν

Το Mary Jane ήταν ένα fanzine, όπως έχω ξαναγράψει, που βγάζαμε με τον φίλο Γιάννη Κοκκίνη στην Πάτρα το 1990-91. Την είχαμε δει εκδότες, τότε, ραδιοφωνικοί παραγωγοί στον «ρεφενετζίδικο» σταθμό Μουσικός Δίαυλος, ακόμη και... ατζέντηδες, βάζοντας τελικώς μόνον από την τσέπη μας και πάντα υπέρ πίστεως. Εκτός, λοιπόν, από το περιοδικό και τις εκπομπές, καλούσαμε και συγκροτήματα από την Αθήνα, τα οποία στριμώχναμε στο Swing Bar, στο πιο μικρό πάλκο που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Πραγματικά, τώρα, προσπαθώ να θυμηθώ που τοποθετούνταν οι ενισχυτές και πως έβγαινε άκρη με τα καλώδια... πώς δεν μπερδευότανε ο κόσμος δηλαδή, τρώγοντας τα μούτρα του. Γιατί ο κόσμος –αν και ο χώρος ήταν μικρός– ήταν πάντα πολύς· δεν έπεφτε καρφίτσα.
Μία από τις ωραιότερες συναυλίες που είχαμε κάνει ήταν κι εκείνη των No Mans Land (2/3/1991). Ένα εξαιρετικό live, που ακόμη το θυμάμαι για την ενέργεια και τη δύναμή του. Ήταν λίγο μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ (ας το πούμε έτσι) του συγκροτήματος, του 12ιντσου “The Reality Trip” [Brummel Records 9014 B] από το 1990, που έπαιζε στις 45 στροφές· όταν είχε αποχωρήσει η Εύη Χασαπίδου-Watson από την line-up δηλαδή, με το γκρουπ να συνεχίζει ως τετράδα (Άγις Γράβαρης όργανο, φωνή, Βασίλης Αθανασιάδης φωνή, κιθάρες, Γιώργος Νίκας ντραμς, Γιώργος Παπαγεωργιάδης μπάσο).
Είκοσι δύο χρόνια μετά οι No Mans Land είναι πάντα στο δρόμο, δίνοντας live (απόψε στο Floral, μαζί με μέλη των Purple Overdose) και κυκλοφορώντας νέο υλικό (το “Unprotected” στην Anazitisi Records).

8 σχόλια:

  1. Πολύ καλό γκρουπ οι No Man's Land. Θυμάμαι δύο φοβερά κομμάτια που είχαν στη συλλογή Cicadas του 1987 τα: Blue Train και Don't Run Away. Αυτή η συλλογή περιελάμβανε πολύ ωραία κομμάτια και έδειχνε τη ζωντάνια της ελληνικής γκαράζ σκηνής, εκείνης της εποχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και στο "Unprotected" υπάρχουν πολύ δυνατά κομμάτια. Θα τα πούμε κάποια στιγμή στο μέλλον.


      Διαγραφή
  2. Ευχαριστούμε Φώντα, μας θύμισες μια φοβερή (και επεισοδιακή) βραδιά. Και η αφίσα, απίστευτη...

    Βασίλης Αθανασιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Βασίλη. Να’ σαι καλά.
      Η αφίσα είναι μεγάλη (σε Α3), γι’ αυτό είναι σκαναρισμένη σε δύο μέρη. Μπορεί να είχαν κολληθεί καμμιά 50αριά, χρωματισμένες (με μαρκαδόρο) με το χέρι!
      Τη Δευτέρα θα την ανεβάσω (κανονικά) ενωμένη.

      Διαγραφή
  3. Πω πω! ήμουν εκεί... τι μου θυμισες τωρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. που το θυμηθηκες;έχεις ακόμη την αφίσα;ούτε καν θυμάμαι οτι τις ειχαμε βάψει!!να σαι καλά ρε φώντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Γιάννη!
    Καιρό έχουμε να τα πούμε…

    Πώς σώθηκε λοιπόν η αφίσα; Ένας τρόπος σίγουρος υπήρχε, ο εξής. Την είχα διπλώσει και την είχα χώσει (σαν insert) μέσα στον δίσκο.

    Φιλικούς χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή