Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

δύο electro άλμπουμ, που τα διανέμει η ελληνική KinetiK

SLEEP MUSEUM: Camouflage Discipline [Preset/ KinetiΚ, 2016]
Οι Sleep Museum δεν είναι Έλληνες, είναι Αμερικανοί (το λέω γιατί τα labels Preset/ KinetiK είναι ελληνικά). Και βασικά δεν είναι… πολλοί Αμερικανοί παρά ένας, ο Robert Anthony. Δισκογραφικά, βάσει των στοιχείων του discogs, οι Sleep Museum υπάρχουν από το 2006 έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα κάμποσα LP, CDr, on line αρχεία, κασέτες και δεν ξέρω τι άλλο ακόμη, με τον χαρακτηρισμό που τους συνοδεύει να είναι εκείνος του synth-wave (με τις όποιες δεξιά κι αριστερά παραφυάδες του). Το “Camouflage Discipline” είναι το τελευταίο CDr τους και κυκλοφορεί σε μόλις 50 αντίτυπα. Λίγα λόγια…
Κατ’ αρχάς να πούμε πως δεν πρόκειται για κάποιο δύστροπο, electro-αβαντγκαρνίστικο άκουσμα που να μπορούσε να αιτιολογήσει μια μικρή ποσότητα – αν και δεν χρειάζονται πλέον αιτιολογίες ούτε για τις μικρές ποσότητες… Το άκουσμα στα περισσότερα τουλάχιστον tracks είναι... νορμάλ και σίγουρα μιας δυνατής έμπνευσης, πράγμα που σημαίνει πως το “Camouflage Discipline” θα μπορούσε άνετα να συναγωνιστεί με τα άλλα ανάλογα, και πάντως πρωτότυπα, των eighties. Το άλμπουμ αρχίζει πιο ρυθμικά, πιο χορευτικά αν θέλετε (synth-pop φάση), για να περάσει από το κομμάτι 6 και μετά σε περισσότερο «ψαγμένα» και «χαμένα» electro πάντα (και πάντα ενδιαφέροντα) περιβάλλοντα, πριν σκάσει εκείνος ο δυναμίτης, το “True”, στη θέση 8. Κομματάρα, για γερό ξεσάλωμα. Από το 9 και κάτω το synth-based κατασκεύασμα τού Anthony γίνεται πιο συστημικό θα έλεγα (πάει λίγο προς Δυτικογερμανία μεριά – Sky Records και τέτοια) για να καταλήξει με το μεγαλύτερο σε διάρκεια track του άλμπουμ, το “Auf wiedersehen (Long version)”, που πλησιάζει τα 8 λεπτά, και που ηχεί ακόμη πιο δυτικογερμανικό (σαν eighties Klaus Schulze και τα τοιαύτα).
Συνολικά… πολύ καλό, μα πάρα πολύ καλό!
SAVA.GEO: Zeitgeist [In Fact Recordings/ KinetiΚ, 2016]
Έλληνας είναι ο Sava.Geo και δεν είναι άλλος από τον Σάββα Γεωργιάδη, γνωστός στην εγχώρια electro σκηνή, εδώ και πολλά χρόνια, μέσα από διάφορα projects (Neural Network, Neuro-D, Novatek κ.λπ. – για κάποια εξ αυτών, θυμάμαι, να έχω γράψει πριν πολύ καιρό στο Jazz & Τζαζ). Στο “ZeitgeistCD ο Γεωργιάδης απλώνει 17 μέσης και μικρής διάρκειας συνθέσεις του, οι οποίες κινούνται σ’ ένα μάλλον βαρύ, ενίοτε επικό, αλλά και κάπως δυσοίωνο κλίμα. Θα μπορούσε να είχαμε να κάνουμε με μουσική για θρίλερ δηλαδή (μουσικές, εννοώ, που χωρίς να είναι OST τις αποκαλούμε cinematic), καθώς αυτά τα haunted breaks, με το υπόκωφο background και τις ξαφνικές «μπροστά» εντάσεις δρουν άψογα στο επίπεδο του υπαινιγμού.
Κι αυτό πολύ ωραίο άλμπουμ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου